به گزارش خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران،مصرف چوب در ایران تاریخ مدونی نداشته ولی طبق مطالعاتی که پژوهشگران و کاوشگران انجام داده‌اند مردمان بومی ایران قبل از مهاجرت آریایی‌ها از حدود ۴۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح (ع) چوب را برای خانه‌سازی مصرف می‌نمودند. البته استفاده از چوب در تهیه وسایل کشاورزی نیز رونق داشته است در سنگ نوشته‌هایی که از تخت جمشید بدست آمده استفاده از چوب سدر در پوشش و تزئینات کاخها مشخص شده است .
اهمیت چوب در ایران قدیم به پایه‌ای بوده که احترام به درختان جنگلی از دستورات اصلی کیش زرتشت به شمار می‌رفته است. استفاده از چوب برای قایق‌سازی و کشتی‌سازی نیز در دوران هخامنشی بسیار جالب توجه بوده است، پس از گسترش دین اسلام صنایع و هنرهای چوبی در ایران تحت تاثیر رهنمودهای دینی قرار گرفته است، بر همین اساس آثار هنرهای چوبی زیادی میتوان در مساجد و اماکن مقدسه نظیر درب، منبر، کنده‌کاری‌ها و شبکه‌بندی‌ها یافت.
وضعیت موجود صنایع چوب و سلولزی کشور
بر طبق گزارش مرکز آمار ایران حدود ۲۲۶ واحد تولید صنعتی مبلمان با اشتغال حدود ۱۰ هزار نفر در کشور وجود دارد . همچنین بر اساس گزارشات اتحادیه دوردگران تعداد ۴۶۷۰۰ واحد رسمی در زمینه صنایع چوب مشغول فعالیت بوده که تعداد ۱۱۷ هزار نفر در این کارگاهها مشغول فعالیت می‌باشند. توان بالقوه بالای این تعداد واحد تولیدی در جذب نیروی کار، افزایش تولید و در نهایت توسعه صادرات میتواند محرک بسیار خوبی جهت صنایع وابسته و مرتبط با آن نظیر چوب‌بری، نئوپان سازی، چسب سازی، تولید تخته فیبر، روکش و تخته لایه، یراق‌آلات‌سازی،شیشه، پارچه‌بافی و رنگ‌سازی باشد. به عبارت ساده‌تر توسعه تولید و صادرات مبلمان و مصنوعات چوبی می تواند به عنوان موتور توسعه بخش عظیمی از صنایع کشور عمل نماید .
لازم به یادآوری است که بخش مصنوعات چوبی آخرین مرحله کار در صنایع چوب است و پس از این مرحله محصولات به دست مصرف‌کننده نهایی میرسد به همین خاطر دارای ارزش افزوده بالایی بوده و اهمیت زیادی را در بخش صادرات میتواند داشته باشد. لازم بذکر است که بر اساس مطالعات و مقالات ارائه شده در دومین اجلاس بین المللی جنگل و صنعت، ارزش افزوده مصنوعات چوبی ۳۰% برآورد شده است و چنانچه بخش صنایع مبلمان نیز به آن اضافه شود ارزش افزوده این مجموعه تولیدات به حدود ۷۰ % خواهد رسید که رقمی قابل توجه است و اگر روند صادرات آن بهبود یابد تاثیر بسزائی در افزایش تولید ناخالص داخلی کشور و درآمد ارزی خواهد داشت.
اگر تولید محصولات چوبی را به دو بخش فرایندهای سرمایه بر و کاربر تقسیم نمائیم میتوان چنین استدلال کرد که با توجه به وضعیت کشورهای پیشرفته‌تر در زمینه ساخت محصولاتی که نیاز به تکنولوژی بالا تر و سرمایه بر دارد این کشورها از مزیت نسبی بیشتری برخوردارند و در مقابل هر چه به سمت محصولات کاربرتر که نیاز به مهارت فردی نیروی انسانی دارد پیش می‌رویم مزیت نسبی سایر کشورها از جمله ایران افزایش می یابد که این مسئله درخصوص محصولات منبت‌کاری شده که از ارزش افزوده بالاتری نیز برخوردارند قابل تامل تر است.
برخی از محصولات صنایع چوب که در تولید مبلمان و مصنوعات چوبی کاربرد داشته از قبیل تخته خرده چوب ، تخته فیبر ، MDF، روکش چوبی و تخته لایه توسط صنایع داخلی تولید می‌گردند ، این صنایع در سالهای اخیر با مشکلات زیادی درخصوص تامین مواد اولیه چوبی مواجه بوده‌اند زیرا از یک طرف امکان واردات مواد اولیه بدلیل دیدگاههای سازمان حفظ نباتات میسر نبوده و از طرفی میزان برداشت چوب از جنگل ها بدلایل حفاظتی کاهش یافته است، علیرغم این تنگناها این صنایع در سالهای اخیر عمدتاً از رشد تولید قابل توجهی برخوردار بوده و توانسته بخشی از نیاز صنایع مبلمان و مصنوعات چوبی را تامین نماید.
